tlenek sodu
Encyklopedia PWN
związki chemiczne o cząsteczkach zawierających grupę nadtlenkową –O–O–, w której tlen występuje na stopniu utlenienia –I, pochodne nadtlenku wodoru H2O2, w którego cząsteczce obydwa atomy wodoru zostały zastąpione atomami metali — n. nieorganiczne, lub grupami org. — n. organiczne;
utlenianie powierzchniowe metali, czyli wytwarzanie na powierzchni wyrobów metalowych (gł. z aluminium, magnezu, żelaza, cynku i ich stopów) cienkiej warstwy tlenków metali (powłoki konwersyjnej), ściśle przylegającej do podłoża, w celu zwiększenia odporności na korozję i osiągnięcia efektu estetycznego (barwienie powierzchni);
zwyczajowa nazwa związków koordynacyjnych będących pochodnymi heksacyjanożelazianów(II) i heksacyjanożelazianów(III) (cyjanożelaziany), w których jeden z jonów CN– został zastąpiony cząsteczką — np. amoniaku, wody, tlenku azotu, tlenku węgla, lub jonem — np. siarczanowym(IV);
saletry
[łac. sal petrae ‘sól skalna’]:
związki chemiczne, które można uważać za pochodne kwasów, w których jon lub jony wodorowe zostały zastąpione jonem (jonami) metalu lub jonem koordynacyjnym (np. NH
), albo za pochodne zasad, w których jon (jony) wodorotlenkowy został zastąpiony resztą kwasową.
), albo za pochodne zasad, w których jon (jony) wodorotlenkowy został zastąpiony resztą kwasową.
wanad, V, vanadium,
pierwiastek chemiczny o liczbie atomowej 23;
